Czym się różni pochwa od sromu?

Panuje błędne przekonanie, że pochwa, że zewnętrzne okolice intymne to pochwa.

Gdyby zapytać o kobiece narządy rozrodcze, większość osób od razu wymieniłaby pochwę, macicę, jajowód i jajniki. Jednak to nie wszystko. Brakujący element stanowi tu srom, który często w potocznym rozumieniu utożsamia się z pochwą.

Nie jest to zaskakujące, ponieważ zdrowie pochwy i sromu dotyczy zwykle zdrowia pochwy, a przez higienę pochwy i sromu rozumie się higienę pochwową. Takie wygodne skracanie nazewnictwa wprowadza w błąd. Różnica między pochwą a sromem dotyczy anatomii i histologii tych organów. Oznacza to odmienne problemy zdrowotne obu narządów, jak również zupełnie inną ich higienę.

Anatomia pochwy i sromu

Srom jest zewnętrzną częścią układu rozrodczego. Składa się z większych i mniejszych warg sromowych, łechtaczki i przedsionka pochwy. „Podwójne drzwi”, czyli wargi sromowe mniejsze i większe, pomagają chronić wnętrze pochwy przed zewnętrznymi czynnikami. Mają też one funkcję nawilżającą dzięki znajdującym się w nich gruczołom.

Pochwa jest przewodem łączącym srom z szyjką macicy i macicą. Jest to elastyczna rurka pokryta błoną śluzową ze swoją własną florą bakteryjną i specyficznym kwasowym pH. Odgrywa główną rolę w magazynowaniu i transportowaniu nasienia do macicy i jajowodów w celu zapłodnienia jaja, rozwoju płodu i narodzin dziecka. Rozmiar pochwy jest inny u każdej kobiety. Średnio ma długość około 8 cm, jednak gdy jest nawilżona, staje się bardzo elastyczna, dzięki czemu może się rozciągnąć do większych rozmiarów.

Higiena pochwy i sromu

Pochwa jest narządem samooczyszczającym się. Oznacza to, że nie ma potrzeby mycia jej wnętrza. Srom natomiast należy myć regularnie, przynajmniej raz dziennie wodą lub delikatnym, naturalnym preparatem bez środków chemicznych. Substancje te mogą zaburzyć równowagę fizjologiczną flory bakteryjnej pochwy i usunąć jej naturalne ochronne składniki nawilżające. Czasami równowaga flory bakteryjnej pochwy zostaje zaburzona i pojawia się infekcja. W takiej sytuacji należy rozpoznać objawy i skontaktować się z lekarzem w celu zastosowania odpowiedniej terapii.